بازدید کنندگان عزیز : لطفاْ اگر هم مطالب را کپی می کنید یک نظر بدهید که ما را در ادامه آن دلگرم کنید.

منتظر نظرات زیبای شما هستم

دوست داشتن

و مثه فصل بهاري      كه برام شادي مياري
   منم اون ابر سياهی    كه تو فصل تو مي بارم
تو مثه گلاي پونه                                        عاشق روييدن هستي
منم اون گوشه نشيني                                                             كه طلوعت و مي بينم
تو به شفافي شبنم                                       تو مثه فرشته هايي
منم اون عاشق بي دل    كه سر راهت مي شينم
                        تو بزرگي توعزيزي       تو مثه  چشمه زلالي                 
منم اون حقير و مسكين                                       كه براش خيلي زيادي
تو مثه پرنده هايي                                              تو پر از عشق و وفايي
  منم اون آوازه خونی                                                            كه تو شعراش و مي دوني
خلاصه خيلي لطيفي                                    واسه دل يه تكيه گاهي
نازنين ,عزيز جونم                     تو پناه شب تاری
تو غروبم تو طلوعي    تو واسم راه عبوري
خط قرمز روي غم هاست    وقتي تو پيشم بموني...

 

خیلی سخته

 سخته..........

 خیلی سخته چیزی رو که تا دیشب بود یادگاری

صبح بلند شی ببینی که دیگه دوستش نداری

خیلی سخته که نباشه هیچ جایی برای آشتی

بی وفا شه اونی که جونتو واسش گذاشتی

خیلی سخته اون کسی که اومد و کردت دیوونه

هوساش وقتی تموم شد بره و پیشت نمونه

خیلی سخته که عزیزی یه شب عازم سفر شه

تازه فردای همون روز از دوست عاشقش با خبر شه

خیلی سخته توی پاییزبا کسی آشنا شی

اما وقتی که بهار شد یه جوری ازش جدا شی

خیلی سخته یه غریبه به دلت یه وقت بشینه

بعد به اون بگی که چشمات نمی خواد اونو ببینه

خیلی سخته که ببینیش توی یک فصل طلایی

کاش مجازات بدی داشت توی قانون بی وفایی

خیلی سخته واسه اون بشکنه یه روز غرورت

ولی اون نخواد بمونه همیشه سنگ صبورت

خیلی سخته اون که دیروز تو واسش یه رویا بودی

از یادش رفته که واسش تو تموم دنیا بودی

 

گل

چه جور دلت اومد بری گریه که سهم من نبود                                
                                       قصــه که از سـر نمشیـد با یکی بود یکی نبود
     
      چــه جـوری بـــاورم بشــه رفتـن تو تنگ غـــروب                      
                                  چه جوری آخه سررسید فرصت اون روزای خوب
          

  به خـــدا بــاورم نشـد وقتی که نشناختی من و 
                              تو چنگ دیو گریه ها واسه چی انداختی من و

              از شـب پرپر زدنم چه جـــور تونستی بگذری
                                      من که غریبه نبودم چه جـــور دلت اومد بری
   
      گفتی بمــن تو هم بـــرو یه قصه ی تازه بگـو         
                                         گفتی بمــن راهی بشـو تو جاده های پیش رو      
    
          آخه بگو من و به کی سپردی وقــت بی کسی     
                                         چــــرا نخواستی بمونی بــــداد اشــکام برسی        

     با یکی بود یکی نبود قصه که از ســـر نمیشه           
                                           هیچکس آخه به غیر تو حرفام و از بر نمیشه      

 

 

شمع

                                     

شمع داني به دم مرگ به پروانه چه گفت

گفت  اي  عاشق  ديوانه  فراموش  شوي

 سوخت پروانه ولي خوب جوابش را داد

 گفت طولي نكشد تو  نيز  خاموش  شوي

در عرض یک دقیقه می شه یکی رو خورد کرد

           در عرض یک ساعت می شه کسی رو دوست داشت  

                 در عرض یک روز می شه عاشق شد ...  

    ولی یه عمر طول می کشه تا کسی روکه دوست داری فراموش کنی

نشستم گريه کردم ... واسه دل خودم ... واسه دل تو ... واسه غصه ي پاييز ... واسه تنهايي ميخک توي دفتر شعرم ... واسه سربلندي کاج تو زمستون ... واسه پروانه که سوخت ... واسه شمعي که اب شد تا از قطره هاش ياد بگيرند که سوختن يک طرفه هم ميتونه باش....

|+|نوشته شده در یکشنبه 6 اسفند1385

منتظر نباش

 

 

 

منتظر نباش ...

 

منتظر نباش که شبي بشنوي ، از اين دلبستگي هاي ساده دل بريده ام

 

که عشق باران زده ام را در جاده اي جا گذاشته ام

 

يا در آسمان ، به ستاره اي ديگر سلام کرده ام

 

 

توقعي از تو ندارم

 

اگر دوست نداري ، در همان دامنه ي دوردست دريا بمان

 

 

عزيز بارانيه من !

 

همين سوسوي عشق تو از آن سوي "پرده ي دوري"

 

براي روشن کردن اتاق تنهايي ام کافيست

 

 

من اينجا کاري نمي کنم

 

فقط گهگاه

 

گمان دوست داشتنت را در دفترم حک مي کنم

 

همين

 

اين کار هم که نوري نمي خواهد !

.

.

.

مي دانم که به حرفهايم مي خندي

دخترک

 

دخترک قلم رو در دستانش مي گيره :

 

نقطه سر خط .

.

.

.

اما چي مي خواد بنويسه؟ خودش هم نمي دونه !

 

 

چشماش رو روي هم ميذاره تا شايد بتونه واژه ها رو يک جا جمع کنه و

 

قصه اي از تموم غصه هاش رو به روي کاغذ بياره

 

اما انگار کلمات هم اون رو با غصه هاش تنها گذاشتن

 

 

خوب که فکر مي کنه ، يادش مياد چند وقت پيش ... و شروع داستاني تکراري

 

 

داستاني تکراري تر از اوني که حتي بخواد در قالب جملاتي از جنس کاغذ

 

بيانش کنه

 

همون قصه ي هميشگيه عشق و دوري و ...

 

 

با ياد آوري اون عشق باز هم قطرات درشت اشک مهمون گونه هاش ميشن

 

 

دلش براي خودش مي سوزه

 

براي تنهاييه خودش

 

 

هميشه از خدا مي خواست که يه عشق واقعي بهش هديه بده . و خدا هم اين کار

 

 رو کرده بود

 

درسته که خيلي زود  اون عشق رو از دلش جدا کرد. اما به جاي اون کلي خاطره

 

 براي دخترک به يادگار گذاشت

...

 

 

حالا فقط يه دفتر خاطرات از اون روزا باقي مونده .

 

دفتر خاطراتي که با هر بار دلتنگيه دخترک يکي از صفحات سفيدش سياه ميشه

 

 

يه دفتر خاطره با يه دنيا دلتنگي که اون رو تبديل به يک کلبه ي متروک کرده

 

کلبه اي که تنها پناه دخترک به هنگام گريه هاي بي صداي اونه

 

کلبه اي که هر کس با ديدنش مي تونه اوج ويرانيه دل دخترک رو درک کنه

 

کلبه اي از جنس اشک . اشکي که از دلي شکسته سرچشمه مي گيره

 

کلبه اي که ...

 

ای کاش

ای کاش می توانستم نشان دهم،         I wish l could make you.

 

که تا کجا دوستت دارم.                 Understand how l love you

 

همیشه در جستجو هستم،                  l am always seeking but

 

اما نمیتوانم راهی بیابم...                      cannot find a way….

 

به آن آنی در تو عاشقم،                l love in you a something

 

که تنها خود کاشف آنم                 that only have descovered

 

آنی فراتر از تویی که دنیا می شنا سد،                   the you_ which is beyond the

 

و تحسین می کند.                    you of the world that is

 

آنی که تنها وتنها از آن من است.              admired and known by others

 

آنی که هرگز رنگ نمی بازد،               a you which is eapecially mine

 

وآنی که هرگز نمی توانم عشق از او بر گیرم.                 Which cannot evto love

همان شب ..

اگر دلت را شکستم به عمد نبود.

دلم شکستن دلي را بلد نبود.

نه عاشق بودم نه رسمش را ميدانستم.

من فقط تورا ديده بودم تورا ميخواستم.

شعرهايم قبل تو نور نداشت شور نداشت.

رديفهاي شعر من لياقت اينهمه نور نداشت. 

منت گذاشتي شبي مرا به قلب پاک خويش راه دادي.

همانشب درونم نهيب زد مبادا روزي ترا بخواهم زيادي. 

دل ساده من خبرنداشت نميتواني مال من شوي.

برايم آرزويي بود که روزي چو شمع در خانه ام روشن شوي. 

توراشناخته نشناخته باورت کردم در قلبم تو را خانه دادم.

آن نهيب درونيم آن همه حرف و قول رفت از

 

   

^{عشق یعنی قطره قطره آب شدن ...}

در وفور اشک يار گريان شدن

عشق يعني بر دلي چيره شدن...

دست از جان شستتن و مجنون شدن

عشق يعني در حضور باران طوفان شدن...

در کنار قاصدک رقصيدن و پرپر شدن

عشق يعني در عميق قلب يار ساکن شدن...

بر دامن وي افتادن و بي جان شدن

عشق يعني در پي باد رفتن و راهي شدن...

از فراز کوه ها بگذشتن و پيدا شدن

 

من / عشق

پاک                  یعنی

سرزمین                      لحظه

یعنی                                 بیداد

عشق                                    من

باختن                                                          عشق

جان                                                                        یعنی

زندگی                                                                             لیلی و

قمار                                                                                مجنون

در                              عشق یعنی ...            شدن

ساختن                                                                                  عشق

دل                                                                                      یعنی

کلبه                                                                           وامق و

یعنی                                                                      عذرا

عشق                                                              شدن

من                                     عشق

فردای                                یعنی

کودک                          مسجد

یعنی               الاقصی

عشق /  من

 

عشق                                           آمیختن                                            افروختن

یعنی                                  به هم          عشق                                  سوختن

چشمهای                        یکجا                    یعنی                          کردن

پر ز                   و غم                            دردهای                گریه

خون/ درد                                                    بیشمار

 

عشق                                     من

یعنی                             الاسرار

کلبه                    مخزن

اسرار  

 

 

 

 

كاش مي شد اشك را تهديد كرد

فرصت لبخند را تمديد كرد

كاش مي شد در ميان لحظه ها

لحظه ي ديدار را نز ديك كرد...

امروز همدم من يك قلم و كاغذ است

در نبودنش تنها اينها حرف مرا مي فهمند

بزرگترين هديه اي

كه به من داد همين قدرت بود

من و تو

 

 

به نام انكه گلهاي عبادت را درميان عاشقان شيدا كرد

 

وقتي قايق كوچكه زند گيم در درياي پر تلاطم هستي غرق شدوقتي

 

 روزگار تقدير خوش زندگيم را ناخوشايند كرد ورق زندگي

 

برگشتوسرنوشت من طور ديگري رقم خورد. كدامين كتابهاي نهفته دل

 

رابازگو كنم كه حتي قابل تصور نيست روزگارمي گذردوخزان عمرروز

 

 رنگ بيشتري به خود ميگيرد وبرگهاي زرد نا رنجي در زيردرخت

 

زندگيم ميريزد وبا صداي پاي هر رهگذرخش خش برگهاي خشك وتازه 

 

 فهميدم كه دوست داشتن به ظاهردوست داشتن است دربا طن(دل)اتش

 

است كه خا نه دل رامي سوزاند. وقتي براي اولين بار صداي شكستن قلبم

 

 را شنيدم وقتي احساسا تم رازير پا حس كردم وقتي زير سوال رفتن

 

شخصيتم را مشاهده كردم تازه فهميدم، تا به حال كلبه دستي بو دم كه با

 

همهان دستاهايش صفحه ي خوش زندگيم را ورق زد گذشت وگذشت تا

 

فر سنگها گذشت واز اصل خو د جا ما ندم انقدر تنها شدم كه كه وقتي كه

 

سايه اي هميشه دنبال خو دم مي ديدم حال دگر نيست.حالا من ما نده ام يك

 

 دنيا غربت ،غر بتي كه تازه با دنيايكه ابتدايش تنهاييي مطلق است

 

وانتهايش نيستي مطلق حالا من ما نده ام و يك اتاق تا ريك پنجره اي به

 

سوي باغچه اي كه  همه با من بيگا نه اند!   

تو ئي كه اگر امدنت دير شود                         تو ئي كه اگر امد نت قصه ي پو چي باشد

                        ((من تو را اي همه ي خوب تا دم مرگ نخو اهم بخشيد))

 

قسم

 

قــسم  دادم  خـدا  رو  بـه  مـاه  و  بـه  سـتـاره

بـه چـشـمـایـی  کـه  هـر  شـب ، اسـیر  انتظاره

بـه  اون  بـنـفـشه هـایـی  که  مخصوص  بهاره

بــه  اون  مهی  که  تنهاست ، مال  شبای  تاره

یه شب  خدا  به  من  گفت  تو  رو  واسَم میاره

تو   رو   آورد  و  کردی  به  چشم  من   اشاره

چه  کم  بود عمر  این  فصل ، من و تو و نظاره

دنیا  کوچـیـک  بـود امـا ، تو  گم  شدی  دوباره

مرا..

 مرا صد بار ازخود برانی                                                                                                                                                                 

دوستت دارم

 

 

 

                               به زندان خیانت هم کشانی

 

 

              دوستت دارم 

 

        

                     مرا لایق بدانـی یا  ندانـی                                                                                                                                                                                                                         

دوستت دارم

نفرت

          ما از دست اين زندگي از غصه در درون خود مي ميريم و خود نمي دانيم

 

 

 

من به تو

   معترضم

       به ذهن تو

         به تاریکی تو

           به سیاهی دل تو

               به سنگ بودن تو

                   به شیطان بودن تو

من به خودم

         معترضم

                 به سکوتم

             به غروراز دست رفتم

                    به آرامش از دست رفته ام

                               به زندگی از دست رفتم

                                    به تموم دل تنگ بودنم

                                                به انتظار بی ثمرم

 و هیچ کس حس نکرد

و نفهمید که چطور در این مرداب بی صدا نابود شدم

در اين بازي زندگي  تنها

بودن و نبودن   نفرت…… انتظار... تحمل. این واژه ها برایم معنی پیدا کردند

عشق

عشق این است....

عشق پرده ای زرین است که ازآن می توان به برهوت زندگی نگریست

و دریچه ای رو به خوشبختی دید.

عشق عینکی است که از ورای آن زندگی زیباست و معشوق زیباترین.

عشق رویایی است که بین عاشق و معشوق دیده می شود.

آری عشق دریایی است که غریق در آن به زندگی دست می یابد و درآن

جز پری ماهی زندگی نمی کند.

روز آشنایی

روز آشنايي را به خاطر بسپار

تاريخ آن روز را در هاله اي سرخ رنگ محصور كن

چون در اين روز بود كه عشق بر جهان ما حاكم شد...

چون در اين روز بود كه سلطان واقعي جهان خود را بر تخت

 نشانديم...

هرگاه كه به ياد آن روز مي افتم؛ افكارم مستقيم چون تير شهاب،

 

سريع بسان عقاب به سوي تو روان مي شود...

هر كجا كه رفتي اين روز را به خاطر بسپار و مرا به ياد آر...

مرا به ياد آر...

تقدیم به همدم تنهايی:

 تقدیم به همدم تنهايی:

 

ای شب از رويای تو رنگين شده

                                            سينه از عطر تو هم سنگين شده

ای به روی چشم من گسترده خويش

                                           شادی ام بخشيده از اندوه بيش

همچوبارانی که شويد جسم خاک

                                            هستی ام زآلودگی ها کرده پاک

ای تپش های تن سوزان من

                                                آتشی در سايه ی  مژگان من

ای مرا با شورش رانيخته

                                            ای همه شعرم به آتش ريخته

چون تب عشقم چنين افروختی

                                           لاجرم شعرم به آتش سوختی

ای دو چشمانت چمن زاران من

                                       طاق چشمت خورده بر چشمان من

بيش از اينت گر که در خود داشتم

                                          هر کسی را تو نمی انگاشتم

هر کسی را تو نمی انگاشتم...

آنگاه که...

 آنگاه كه غرور كسي را له مي كني آنگاه كه خانه ي آرزو هاي كسی ر ا ويران مي كني...  آنگاه كه شمع اميد كسي راخاموش مي كنی آنگاه كه گوشهايت را مي بندي تا صداي خرد شدن غرورش را نشنوی آنگاه كه خدا را مي بيني ولي بنده ي خدا را نمي بيني مي خواهم بدانم دستت را به سوي كدام آسمان دراز مي كني تا خوشبخي ات را از خدا بخواهي ! مي خواهم بدانم به سوي كدامين قبله نماز مي گذاري كه ديگران نگذارده اند؟!!  

باز هم من..

 

باز هم من

 

 غریبه ای تنها

 

  تکه تکه های وجودم را بر دوش میکشم

  میروم

  به کجا؟!!

 

  با تاروپودی خسته و سوخته

 

  به کدامین سرزمین می توان کوچ کرد

 

  در کدامین وادی شانه های خسته و لرزانم تاب میاورد

 

  کی نای مردن بیابم؟!!

 

  دلم سخت گرفته است

 

  ا ز من

 

  از تو

 

  از شب گریه ها

 

  از من

 

  از من

 

  از من ...

 

  از من نیز

 

   میگذرد

 

  چشمانم برای آرامش پر میکشد

 

  دیگر نخواهم دیدشان

 

  اشک میریزم

 

  بی صدا

 

  دلم برای رفتن پر میکشد

 

  دلم پر میکشد

 

  با دستان ناتوانم گدایی میکنم

 

  خسته ام

 

  خسته ام

 

  اغلب زندگيم را میبازم((  درست مث دیشب که باختمش))

 

  ساده

 

  ارزان

 

  بدون حريف

باز هم من

 

باز هم من

 

 غریبه ای تنها

 

  تکه تکه های وجودم را بر دوش میکشم

  میروم

  به کجا؟!!

 

  با تاروپودی خسته و سوخته

 

  به کدامین سرزمین می توان کوچ کرد

 

  در کدامین وادی شانه های خسته و لرزانم تاب میاورد

 

  کی نای مردن بیابم؟!!

 

  دلم سخت گرفته است

 

  ا ز من

 

  از تو

 

  از شب گریه ها

 

  از من

 

  از من

 

  از من ...

 

  از من نیز

 

   میگذرد

 

  چشمانم برای آرامش پر میکشد

 

  دیگر نخواهم دیدشان

 

  اشک میریزم

 

  بی صدا

 

  دلم برای رفتن پر میکشد

 

  دلم پر میکشد

 

  با دستان ناتوانم گدایی میکنم

 

  خسته ام

 

  خسته ام

 

  اغلب زندگيم را میبازم((  درست مث دیشب که باختمش))

 

  ساده

 

  ارزان

 

  بدون حريف

سهم من...

 

دريا نداره رنگي

             بي پروانه هاي سنگي

                               پروانه هاي خسته

                                           بلبل دل شكسته

                            شب هاي بي ستاره

                تو رو يادم ميياره

زمونه يه بي وفا

               آدم هاي پر ادعا

                                سكوتم شده تنها

                                      د ديگه نداره همراه

                                خاطرات كودكي

             روياهاي هميشگي

قرمزيه اون غروب

             سپيديه اون طلوع

                            پنجره هاي بسته

                                        قلبهاي دل شكسته

                           اين همه بي وفايي

            بعد ميگي يار كجاي

تو كتابا نوشتن

               عاشقا تو بهشتن

                    عاشق شدن گناه نيست

                                       اما كار ماها نيست

                       دوستت دارم گفتنات

            يه كلمه بيشتر نيست

عاشقتم . ديونه تم

         يه لحظه بي تو ميميرم

اما هنوز كه زنده اي؟