قــسم  دادم  خـدا  رو  بـه  مـاه  و  بـه  سـتـاره

بـه چـشـمـایـی  کـه  هـر  شـب ، اسـیر  انتظاره

بـه  اون  بـنـفـشه هـایـی  که  مخصوص  بهاره

بــه  اون  مهی  که  تنهاست ، مال  شبای  تاره

یه شب  خدا  به  من  گفت  تو  رو  واسَم میاره

تو   رو   آورد  و  کردی  به  چشم  من   اشاره

چه  کم  بود عمر  این  فصل ، من و تو و نظاره

دنیا  کوچـیـک  بـود امـا ، تو  گم  شدی  دوباره