دفتر عمر مرا آهسته بگشای ای نسیم

در میان هر ورق

یک قلب عاشق خفته است !

 میان تاریکی                       تو را صدا كردم

سكوت بود و نسيم                  كه پرده را مي برد

در آسمان ملول                     ستاره اي مي سوخت

ستاره اي مي رفت                 ستاره اي مي مرد

ترا صدا كردم                      تمام هستي من

چو يك پياله ي شير                ميان دستم بود

نگاه آبي ماه                        به شيشه ها مي خورد

ترانه اي غمناك                    چو دود برمي خواست

ز شهر زنجره ها                  چو دود مي لغزيد

به روي پنجره ها                  تمام شب آنجا

ميان سينه ي من                   كسي ز نوميدي

نفس نفس مي زد                  كسي به پا مي خواست

كسي ترا مي خواست              دو دست سرد اورا

دوباره پس مي زد                 تمام شب آنجا

ز شاخه هاي سياه                 غمي فرو مي ريخت

كسي ز خود مي ماند              كسي ترا مي خواند

هوا چو آواري                     به روي او مي ريخت

درخت كوچك من                 به باد عاشق بود

به باد بي سامان                   كجاست خانه ي باد؟

                 كجاست خانه ي باد؟